Lees de ervaringen van anderen en wat personal training voor hen heeft gedaan.

Esther van Zutphen

Ik heb “vroeger” aan teamsport gedaan. Gestopt door onder andere het werk en nog veel meer redenen die toendertijd heel legitiem leken. Een bekend fenomeen, waar ook ik aan heb deelgenomen. Als je nog jong bent, dan gaat dat heel lang goed, maar er komt een tijd dat je denkt: “ik moet echt weer iets gaan doen”. Dat kilootje per jaar is ineens een zwembandje geworden en je kleding koop je toch stiekem een maatje groter want dat verbloemt zo lekker. Je neemt een abonnement op de fitness, je spreekt met vriendinnen af om te gaan hardlopen, je belooft jezelf minimaal één keer per week te gaan baantjes trekken in het zwembad. Nou ECHT niet! Excuses en vele smoesjes vooral naar jezelf later, trek je de conclusie: je bent nog geen stap verder en geen kilo lichter…

Dan laat je je toch weer overhalen door een vriendin om mee te gaan naar een zogenoemde bootcamp, bij de Dobbeplas, georganiseerd door SAM Personal Training. Ik had echt geen idee wat me te wachten stond, maar OOWWW dat is spierpijn! En toch sta je de week erna weer in een training en laat je het gebeuren. Waarom? Omdat het echt heel erg leuk is! Het enthousiasme en de motiverende woorden van de personal trainers werken aanstekelijk, het samen doorgaan en kapot gaan tijdens een HIIT training of een WOD (Workout Of the Day) waarmee je nog het laatste restje energie uit je lijf perst. De verbetering in flexibiliteit en houding en de techniek die ik leer tijdens de Personal Training sessies maken dat ik toch ook echt fysieke vooruitgang zie. Waar de drempel om weer te gaan sporten eerst zo hoog lag, ligt deze bij SAM PT zo laag. Het is binnenkomen en nooit meer weggaan. ‘’Zeg maar ja’’, ‘’opgeven is geen optie’’, ‘’je kunt het’’, ‘’gewoon doorgaan’’, ‘’pijn is een emotie’’, ‘’ja we doen er gewoon nog een paar kilo bij’’: de missie is pas geslaagd als er een voldaan gevoel is na de training en de spierpijn mag uiteraard niet ontbreken. Ze zijn mijn zogenoemde ‘peper’ die ik nodig heb om mij uit te dagen en mijn grenzen te verleggen. Nu ben ik wel een stap verder én een paar kilo lichter. Maar stoppen doen we nog lang niet!

 

Terug naar overzicht